Dagboek *33: Netwerk(en), trainen en debuten

Weer een week met mooie trainingen, leuke werkdagen, nieuwe inspiratie en twee debuten. Een voor papa en een voor Lexi.
Ik vind het zo bijzonder om te ervaren hoe soms dingen en mensen op je pad komen. We zijn in 2019 gestart met onze winkel. Ik kom oorspronkelijk uit ‘s-Hertogenbosch en heb daar een leuk netwerk. Maar wat een netwerk heb ik in 3 jaar tijd mogen opbouwen dankzij de winkel. Mijn netwerk hier is vele malen groter dan in ‘s-Hertogenbosch. Al deze nieuwe ontmoetingen en uitdagingen geven veel energie.

MAANDAG

heb ik een super leuke dag gehad. We kregen thuis niemand minder dan Nadine Broersen op bezoek samen met James en haar man Koen. Wat een leuke vrouw is Nadine. En wat een eer dat wij vanuit Lopers Company Tilburg haar mogen ondersteunen richting de Olympische spelen van Parijs in 2024. Over deze toffe samenwerking zal ik vast nog veel meer gaan schrijven. Voor nu een heel mooie start en kennismaking waar we verder mee aan de slag kunnen.

Niet alleen een afspraak met Nadine stond op de planning maandag. In de middag zijn we bij onze achterburen langs geweest, Willem II. Ook hier ontstaat hopelijk een mooie samenwerking uit. Maar die staat nog in de kinderschoenen. Maar ik ben al erg enthousiast over het vooruitzicht. Dus hoop heel hard dat alles door kan gaan, fingers crossed.

Eind van de middag ben ik richting mijn oude werkgever gefietst, Sterk Huis. Ik mag namelijk de trainingen verzorgen in aanloop naar de Tilburg Ten Miles, waar oud collega’s als bedrijf aan mee lopen. Ik had een leuke training voorbereid met een aflopende piramide op het programma. Hardlopen; 10-8-6-4-2 minuten in het tempo wat je op de TTM wil lopen. Rust, helft van de gelopen tijd. Van te voren een warming up met basis loopscholing. Deze eerste training zal ook in het teken staan van kennismaken en de deelnemers leren kennen. Helaas was er door de vakantie maar een kleine opkomst, alleen Teun mijn oude manager stond klaar in zijn hardloopschoenen en met een bidon. Dat werd dus een personal training voor Teun. Maar die heeft hij goed gedaan. Volgende week zijn er weer meer werknemers terug, dus hopen dan op een grotere opkomst.

Teun liep zijn tempo’s ronde 5.00 min/km. Dat is 12 per uur. Voor mij is dat ook gewoon doorlopen. Dus ik had ook gewoon een pittige training in de benen.

DINSDAG

ochtend ben ik de dag begonnen met thuiswerken toen Lexi op bed lag. Dit bestond voornamelijk uit mails en financiën bijwerken.

Eind van de ochtend heb ik Lexi wakker moeten maken, want we moesten naar het consultatiebureau. Lexi zou haar 14 maanden prikjes gaan krijgen, agerm. Daar aangekomen eerst even meten en wegen. Ze zit nog mooi in de curve, dus dat is altijd fijn om te horen. Vervolgens mocht Lexi bij de verpleegkundige laten zien wat ze allemaal al kan. Het viel de verpleegkundige op dat Lexi gek is op boekjes. Ik dacht eigenlijk dat dit normaal is voor haar leeftijd, maar blijkbaar viel het op. Ze kreeg een koffertje met boekjes van de Bieb mee. Moeten haar hier echt voor gaan aanmelden.

Verder was alles goed. Zoals we eigenlijk al weten is Lexi motorisch heel sterk. Het is ook een pientere dame die goed weet wat ze wil en hoe ze het wil. Dat heeft ze bij het consultatiebureau ook wel laten zien. Ik kreeg nog als tip mee dat er een fase gaat komen dat Lexi op de grond gaat liggen om haar zin te krijgen. Vooral laten gebeuren. Ik denk dat Christ en ik daar wel mee om kunnen gaan. We weten immers ‘hoe het hoort’.

Die prikjes was helemaal niet leuk, maar toch was het verdriet snel over. Bij het vertrek kregen we nog complimenten over de hoe het gaat met Lexi. Dus die mogen we in ons zak steken.

Deze week wil ik weer meer variatie in mijn trainingen brengen. Dus vanavond stond de baantraining bij Henk op het trainingsprogramma. Wel mezelf voorgenomen om ‘rustig aan’ te doen vandaag. Ik was een beetje aan de late kant, maar gelukkig waren ze nog aan het inlopen. De training van vandaag was echter niet heel rustig te doen. Ik hoopte op lange tempo’s. Ik vind die makkelijker om rustig te lopen, dan korte tempo’s. Misschien een valkuil?

We moesten vandaag van 300m naar 400m lopen. Dat klinkt heel kort toch? De bedoeling was dat we zouden starten met een relatief rustige 300m. Deze liep ik in 1.18min. Vervolgens zouden we 10 meter verder starten, dus op 310m. Over deze afstand mocht je 1sec langer doen, dus 1.19. Daarna 320m in 1.20. Zo door tot we bij de 400m starten en deze moest dan in 1.28min. Dat is best wel hard voor mij! Ik vind dit wel een super leuke training, die heel goed is voor je snelheid. Je moet steeds sneller, verder en krijgt minder pauze. Maar zoals ik net zei, mijn valkuil is te hard lopen op korte tempo’s. Uiteindelijk vandaag ook weer. Maar ik hield het wel vol en die 400m wist ik gewoon in 1.26min te lopen. Lekkere training weer.

WOENSDAG

ochtend zijn we begonnen met een boodschap te doen. Bij terugkomst van de supermarkt kwamen we de overbuurvrouw tegen. Zij kan heel mooi haken en is mijn nieuwe adresje voor kraamcadeautjes. En die had ik nog eentje nodig. Handige is dat ik alles zelf mag uitkiezen. Vanwege tijdnood gekozen om een naam te laten punniken en een speenkoord te laten maken. Ik mocht zelf de kralen uitkiezen. Dit onder het genot van een kopje thee. Op Instagram vind je alles was Joyce maakt onder de naam Mevrouw Goudtouwtje.

Tijdens het dutje van Lexi ben ik met de administratie en de socials aan de slag geweest. Met een aanzetje van mijn trainingsmaatje Anouk Bakker kreeg ik inspiratie voor een nieuwe blog. Anouk schrijft zelf ook. Leuk om samen te sparren hierover.

Het onderwerp van mijn volgende blog zal Sam in Balance gaan zijn. Hoe heb ik de balans gevonden in mama, onderneemster, hardloopster en partner zijn. Die ga ik komende week nog afmaken en online zetten.

In de middag ben ik spontaan met een trainingsmaatje van voor mijn zwangerschap gaan zwemmen bij Recreatiebad Stappegoor. Haar zoon is 6 weken jonger dan Lexi. Voor Lexi haar debuut in het zwembad. Lexi vond het in eerste instantie helemaal niet leuk in het zwembad. Ze moest bandjes om, dat was niet leuk. Kinderen spetterden water in haar gezicht, dat vindt ze niet leuk. Het was lawaaierig in het zwembad, ook dat is niet leuk. Dus ze zat met een pruillipje bij mama op schoot. Tot ze de glijbaan ontdekte. Wat een lol heeft ze gehad zeg. Daar kan ik als mama van genieten. Erop klimmen en op haar buik er weer vanaf glijden. En gillen van plezier. Tot ze omver werd gegleden en kopje onder ging. Oeps.. tijd om weer naar huis te gaan.

Na de twee intensieve trainingen van afgelopen dagen, was het vandaag een rustdag bij het hardlopen.

DONDERDAG

is mijn winkeldag. Dus vandaag lekker met klanten aan het werk. Ondertussen nog offertes maken en dingen regelen voor klanten. Ook een afspraak voor maandag kunnen maken voor een oppas voor Lexi. Hopelijk een leuke klik met een top atlete uit de regio, Hanna. Vanaf deze maand ga ik samen met Christ de zaterdag werken, maar dat betekent dat er iemand nodig is die op Lexi past. We zoeken iemand vast bij ons thuis om voor Lexi structuur en duidelijkheid te kunnen houden. Voorlopig gaat ze nu iedere zaterdag naar mijn ouders in Den Bosch, maar dat is niet ideaal. Dus we hopen dat er maandag ook een mooie samenwerking ontstaat.

Hanna kwam via via op ons pad. Zo komt altijd alles toch goed. Ik geloof er wel in dat ‘alles komt zoals het komt’. Klikt zweverig, maar ik denk dat het waar is.

Na een leuke werkdag was het in de avond ook nog thuis voor een rustdag. Christ zou op de baan gaan trainen, dus ik bleef lekker thuis op de bank. Morgen mag ik weer.

VRIJDAG

kwamen mijn nieuwe bloempotten en planten voor in de tuin. Nu nog twee ligbedjes en dan is het helemaal af.

Ik wilde daarna een tempotraining doen, omdat ik voor zondag een lange duurloop op de planning heb staan. Even overlegd met Christ en een heuveltraining is lang geleden, dus dat paste wel weer eens op het programma. Ik heb 5km ingelopen en toen wat losmaak- en loopscholingsoefeningen gedaan. Vervolgens 2x5x200, en sluipende heuvel op die tussen de atletiekbaan en de schaatsbaan in ligt. Met wind tegen was dit best een zware training. Maar heerlijk om te kunnen doortrekken. Erg tevreden over mijn training. Snelheid genoeg. Ik ben nog steeds op zoek naar de combinatie snelheid en uithoudingsvermogen. Maar ik weet zeker dat er een moment komt dat ik daarin ook de juiste balans weet te vinden. Maar geduld is een schone zaak.

Vrijdagmiddag heb ik samen met Christ in de winkel gewerkt. Vaak wordt er aan mij gevraagd hoe dat is om samen te werken met je partner. Maar wij vinden dat alleen maar leuk en we kunnen ook goed samenwerken.

ZATERDAG

heb ik eerst Lexi naar mijn ouders gebracht. Die mocht hier lekker spelen, zodat ik Christ kon helpen in de winkel. Dat zou helemaal goed gaan komen.

Samen met Christ een leuke dag in de winkel gehad. Veel bekende klanten en leuke verkoop. Ik zou op tijd vertrekken, want ik zou eten regelen voor mijn ouders die Lexi thuis zouden komen brengen. Maar door al die gezelligheid in de winkel, was ik nog laat thuis.

Een maand of twee geleden hebben we samen met vrienden een tafeltje gereserveerd bij Alma in Oisterwijk. Zij hebben dit jaar hun eerste Michelin ster gekregen. Hier waren we allevier heel nieuwsgierig naar. Dus een lekker avondje uit in het vooruitzicht. Opa en oma pasten op.
Wat hebben wij genoten zeg. Het eten was heerlijk, de service super. Het was uiteraard sjiek, maar niet stijf. De tijd is echt voorbij gevlogen. Zeker een aanrader en voor herhaling vatbaar. Maar zoiets moet je niet te vaak doen. Wie weet kunnen we de Bodega nog eens een keer uitproberen.

ZONDAG

stond er voor mij een duurloop op het programma. Er was een baanwedstrijd bij Attila waar ik misschien aan mee wilde doen. Maar na ziek te zijn geweest, leek me dat niet zo’n goed idee. Christ had zich vandeweek spontaan ingeschreven voor zijn allereerste 800m, zijn debuut. Dus die zou wel daar gaan lopen.

Ik had samen met Susan afgesproken. Samen lopen is altijd gezelliger dan alleen. Van Garmin moest Susan 105 min lopen. Deze tijd en afstand lopen heb ik helemaal niet meer gedaan sinds mijn zwangerschap, maar ik voel dat mijn conditie wel goed genoeg is. Dus daar gingen we. Kletsend een rondje van ongeveer 18/19 kilometer. We gingen door het kletsen in het begin veels te hard. Dat voelden we de laatste kilometers wel. Maar ze zitten erin, 18,5km en 105 minuten. Ik moest er wel even van bijkomen.

In de middag samen met Lexi richting Attila. Dat is 150 meter wandelen, dat lukte wel. Lexi had het helemaal naar haar zin bij Attila. Ze wandelde vrolijk rond en heeft alles bekeken. Iets met een paplepel?
Zo mooi om Christ te zien knallen op die 800m. Ik kan denk ik inmiddels best goed inschatten wat Christ kan. Maar hij wist me te verrassen door de laatste 100m nog zo hard te versnellen dat hij een club record pakte. En hij heeft niet alleen mij verrast.

In de middag kwamen mijn oom en tante op bezoek om vlaggen en banners op te halen voor de DAK Drunen wandeltocht. Deze sponsoren wij vanuit Lopers Company Tilburg. Ze hadden super lekkere cake mee van de locale bakker en Lexi werd verwend met een zingende en lopende unicorn. Die was meteen een hit.

In de avond hebben we samen met Lars en Lexi frietjes gegeten op het terras in Goirle. En op tijd naar bed. Het was een behoorlijk intensieve dag vandaag.

We hebben een mooie week achter de rug, met 44 hardloopkilometers in de benen. Volgende week weer lekker verder doorbouwen met als eerste wedstrijd de 10km van Bels Lijntje op de planning. Zal mezelf snel gaan inschrijven.