Het was als de eerste keer…

Niet de eerste keer dat ik ga schrijven. Ik hou wekelijks al mijn hardloopavonturen op Instagram bij, op samvoogt_running.
Wel de eerste keer dat ik een blog ga schrijven. En eerste keren zijn altijd spannend!

Hoe ga ik beginnen? Wat ga ik vertellen? Waarom ga ik in hemelsnaam bloggen? Ik heb geen ervaring, geen opleiding in de richting van taal, journalistiek, Social Media of marketing. Alle onzekerheden komen natuurlijk in mijn hoofd voorbij. Zeker als een echte denker. Maar, we zijn onze winkel Lopers Company Tilburg gestart met het motto; ‘Liever spijt van wat we wel gedaan hebben, dan wat we niet gedaan hebben’. Dus waarom zou ik geen poging wagen. Ermee stoppen kan altijd nog.

Dus hier komt hij dan, mijn eerste blog:

VOORSTELRONDJE

Ik ben dus Sam. Of eigenlijk Samantha, maar eigenlijk noemt iedereen mij Sam en stel ik mezelf voortaan ook zo voor. En dat is niet eens gelogen. Ik krijg altijd post voor mevrouw S.A.M Voogt. Dat hebben mijn ouders toch leuk gedaan.

In 1988 geboren in Rosmalen, heel lang in ’s-Hertogenbosch gewoond en nu officieel 3 jaar in Tilburg. Maar ik ben al 5 jaar in de omgeving Tilburg te vinden.

Ik ben nu ik dit schrijf 33 jaar. Ben ‘de vriendin van’ Christ, mama van Lexi en bonusmama van Lars.

Vroeger als kind wilde ik schrijfster worden. Dat schreef ik in alle vriendenboekjes. Dus wat dat betreft, zou het zomaar een goede match kunnen zijn. De reden dat ik schrijfster wilde worden had te maken met een boekje wat ik als heel klein meisje, per ongeluk bij de Intertoys had meegenomen van Dick Bruna, ‘De Schrijfster’. Mijn moeder had me bij de boeken geparkeerd om met mijn broer speelgoed voor hem af te rekenen. Onderweg naar huis zag ze dat ik een boekje van de plank had gepakt om te lezen. Oeps… Uiteindelijk werd dat mijn lievelingsboekje als kind. Echter met die kinderdromen heb ik nooit iets gedaan.

Ik heb Pedagogiek gestudeerd, na een jaar PABO en een jaartje werken. Dat ik iets met kinderen wilde gaan doen, dat was wat ik zeker wist toen ik op mijn 16^e klaar was met de HAVO. Na het afronden van mijn HBO, heb ik zes jaar in de jeugdhulpverlening gewerkt, in verschillende functies. Maar dat doe ik nu niet meer.

Samen met Christ heb ik in oktober 2019 mijn eigen hardloopspeciaalzaak geopend: Lopers Company Tilburg. Zoals ik al zei, onder het motto ‘Liever spijt van wat we wel gedaan hebben, dan van wat we niet gedaan hebben’. Spijt, dat hebben we zeker niet. Hoe dit allemaal tot stand is gekomen, vertel ik later.

Mijn eigen hardloopwinkel, dus zou je denken dat ik ook een fanatieke hardloper bent. Dat kan ik nu beamen, maar heel eerlijk, dat is niet altijd zo geweest. Als je me 15 jaar geleden zou kennen, zou je me niet eens sportief noemen. Hoe kan het allemaal lopen he.

DE EERSTE KEER: HARDLOPEN

Dat was in 2012. Ik ben een echte Bourgondiër. Ik houd ervan om lekker te eten en te drinken. Al vanaf kinds af aan lust ik zo’n beetje alles wat je kan eten. Behalve spruitjes, die vind ik echt vies.  Zolang het geen spruitjes zijn, kan ik echt genieten van eten en een goed glas wijn.

Nu ben ik gezegend met het feit dat ik niet snel aankom. Tot mijn 20^e… Sporten was tot die tijd niet echt nodig. Maar op een gegeven moment, kwamen die grammetjes toch steeds meer erbij. En dat keer 1000, is toch weer een kilo erbij. Op een feestje met vrienden kwam gewicht ter sprake. Ik was toch best wel wat zwaarder geworden. Daar moest ik echt wel iets aan gaan doen. Ik ben niet zo onsportief geweest dat ik nooit iets aan sport heb gedaan. Ik heb als kind heel recreatief aan turnen gedaan, ik heb op dansen gezeten, een seizoen gehockeyd en ik ben ook een blauwe maandag in de sportschool te vinden geweest. Maar vaak hield het na een tijdje weer op.

Ik werkte onregelmatig, dus bij een teamsport aansluiten was niet heel handig. Een vriendin van mij, net zo ‘sportief’ als ik, kon 10 kilometer hardlopen. Optimist dit ik ben dacht ik: ‘Als zij 10 kilometer kan hardlopen, kan ik dat ook’.
En daar begon mijn hardloopcarrière. Samen met Evy en mijn oude fitness schoenen ging ik op pad. 1 minuut hardlopen afwisselend met wandelen. Ik dacht dat ik stuk ging die ene minuut. Hoe ging ik ooit die 10km halen? En was dit nou zo leuk? Maar ik ben een doorzetter, dus ik bleef trouw aan Evy en heb in een aantal weken opgebouwd naar 30min hardlopen aan een stuk. Nog geen 5km, dat redde ik echt niet binnen het half uur. Halverwege toch ook maar echte hardloopschoenen aangeschaft, want mijn schenen trokken die fitness schoenen niet. Nu kan ik precies vertellen waarom dat zo was. Maar toen wist ik niet beter.

Uiteindelijk begon ik het lopen ook best wel leuk te vinden. Met diezelfde vriendin hebben we onszelf ingeschreven voor de Vestingloop in ’s-Hertogenbosch. ‘Laten we voor de 15 kilometer gaan’. Dus ik ging doortrainen naar die afstand. Dat moest gaan lukken. Als een van de laatste in een tijd van 1.47.29 kwam ik binnen. Pfoe… wat was dat zwaar. Maar ik had 15 kilometer gelopen. Nooit meer!

Vestingloop ‘s-Hertogenbosch, een van mijn eerste wedstrijden gelopen samen met mijn zusje, Demelza.

VAN FUNCTIONEEL NAAR FANATIEK

Ik was geen consequente hardloopster. Ik liep als ik zin en tijd had. 1 à 2 keer per week of soms ook weken helemaal niet. De weegschaal, die vermeed ik.

Tot ik Christ leerde kennen. Die trainde 5 à 6 keer per week, liep heel hard en deed iedere week wel een wedstrijd. Ik was al blij dat ik de 5 kilometer in een half uur kon halen. Aangestoken door zijn fanatisme ben ik weer meer en uiteindelijk ook anders gaan trainen.

En daar was de fanatieke, sportieve hardloopster in mij geboren. Nu zou ik niet meer zonder hardlopen kunnen en willen. Ik loop momenteel 3 à 4 keer per week hard. Op mijn eigen (soort van) schema. Ik ben vijf jaar geleden lid geworden van de Tilburg Road Runners en heb zelfs een wedstrijdlicentie. Ik ben niet de beste hardloopster, dat talent heb ik niet gekregen, maar ik doe leuk mee tegenwoordig.

Sinds kort ben ik ook begonnen met hardlooptraining te geven bij TRR en ik ga na de zomervakantie ook training geven bij AV Attila. Met de winkel erbij staat eigenlijk heel mijn leven in het teken van hardlopen.

En nu begin ik mijn blog, voornamelijk over hardlopen. Waarom? Omdat ik graag mijn passie en kennis, die ik inmiddels voor het hardlopen heb, wil delen met iedereen die dit interessant vindt. Hoe kan het leven soms toch een gekke wending krijgen. Zou dit het begin van mijn kinderdroom zijn? Ik geniet volop van mijn hardlopende leven en zou niet meer willen ruilen. Ik heb genoeg inspiratie om met jullie te delen en aan jullie te vertellen.

Voor alles een eerste keer. Ik hoop dat dit niet meteen een laatste keer zal zijn.